Dzień dzisiejszy
Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości z wolna odrodziły się i wciąż odradzają tradycje pielgrzymkowe. Dodatkową zachętą stały się obchody milenijne, a także okazje związane z obchodami jubileuszy znanych na Litwie świątyń i koronacji czczonych obrazów maryjnych.
Jeszcze w ostatnich latach reżimu sowieckiego grupce pielgrzymów z Litwy udało się wyjechać do Taizé we Francji – znanego na całym świecie ekumenicznego centrum pielgrzymkowego. Taki był początek litewskiego udziału w światowej pielgrzymce zaufania. Po odzyskaniu niepodległości każdego roku liczni pielgrzymi, szczególnie młodzież, podróżowali do Taizé i na noworoczne europejskie spotkania młodzieży organizowane co roku w innym mieście.
Podczas przygotowań do Wielkiego Jubileuszu chrześcijaństwa i w samym roku 2000 odrodzono zapomniane nieco tradycje pielgrzymkowe, pojawiły się też nowe ośrodki i sposoby pielgrzymowania. Jednak w roku 2000 najważniejsze były jubileuszowe pielgrzymki stanowiące zewnętrzne przejawy podróży duchowej ku Bogu. Liczni pątnicy wybrali się do Rzymu i Ziemi Świętej – najważniejszych jubileuszowych celów pątniczych . W dniach 1-4 marca w Rzymie obchodzono dni litewskie. Podczas tych uroczystości pielgrzymi z Litwy uczestniczyli we mszach w największych bazylikach Wiecznego Miasta, nawiedzali najważniejsze miejsca związane z historią chrześcijaństwa, zaś na zakończenie obchodów uroczyście świętowali Eucharystię w bazylice św. Piotra, spotkali się z papieżem i obchodzili dzień św. Kazimierza (4 marca). W dniach 6-13 listopada 2000 r. odbywała się narodowa litewska pielgrzymka do Ziemi Świętej. Pielgrzymi nawiedzili Betlejem, Nazaret, Jerozolimę i inne miejsca pamiętające obecność Pana Jezusa. Podobnie jak w innych krajach, ci wierni z Litwy, którzy nie mogli udać się do Rzymu, często wybierali się w jubileuszową pielgrzymkę do katedry w swojej diecezji albo do innej świątyni wskazanej przez miejscowego biskupa. W ten sposób, po wypełnieniu niezbędnych warunków, mogli uzyskać odpust jubileuszowy. W roku jubileuszowym, po długich dziesięcioleciach przerwy, zorganizowano na Litwie wiele imprez i obchodów kościelnych, np. II Kongres Eucharystyczny na Litwie, krajowe Dni Młodzieży czy inne spotkania gromadzące licznych uczestników.
W niepodległej Litwie, gdy nie obowiązywały już ograniczenia narzucone przez sowietów, odżyły tradycyjne masowe procesje liturgiczne, np. w Wielki Piątek czy Boże Ciało. Przechodzą one ulicami miast i z każdym rokiem coraz liczniej gromadzą wiernych. Zrodziły się nowe praktyki pielgrzymkowe, zaś bardziej tradycyjne procesje i pochody religijne nabrały świeżych, bliższych współczesności cech. Procesje w niedzielę Miłosierdzia Bożego stały się w swym charakterze uroczystościami ekumenicznymi, bo biorą w niej udział nie tylko katoliccy duchowni i świeccy, ale także prawosławni i luteranie. Odżyła tradycja najstarszych znanych pielgrzymek na Litwie – z Wilna do Trok, do cudownego obrazu Matki Boskiej.
Grupy pielgrzymów z Litwy podejmują długie, wymagające wytrzymałości duchowej i fizycznej pielgrzymki pokutne. Znane są pielgrzymki piesze do Rzymu oraz do Ziemi Świętej, podczas których niesie się ważący ok. 60 kg krzyż. Tradycyjne stały się już pielgrzymki piesze wzdłuż granic Litwy czy nawiedzenia najważniejszych świątyń maryjnych kraju. Podczas ich trwania pątnicy niosą krzyż, pieszo przemierzając setki kilometrów, codziennie uczestniczą we mszy św. i zawierzają Bogu swoje intencje, ufając po drodze w hojność i wsparcie ze strony napotkanych.
Bodaj najważniejszym w kraju ośrodkiem kultu relikwii świętych jest archikatedra wileńska. W jednej z jej kaplic spoczywają doczesne szczątki jak dotąd jedynego litewskiego świętego – królewicza Kazimierza. Przy jego grobie gromadzą się na mszę św. i osobistą modlitwę pielgrzymi z Litwy i innych krajów, zapewne dlatego, że już od XVI w. miejsce to słynie z uproszonych tutaj łask. Co roku 4 marca – w dzień św. Kazimierza, w południe na uroczystą mszę ku czci świętego Królewicza gromadzą się rodziny, zaś wieczorem swojego patrona czci tu młodzież litewska.
Pielgrzymi udają się też do grobu bł. Jerzego Matulewicza, pochowanego w bazylice w Mariampolu (lt. Marijampolė). Postać błogosławionego arcybiskupa jest dobrze znana pątnikom z Litwy, ale także z sąsiedniej Polski. Licznie przybywają oni na oktawę odpustową bł. Jerzego, obchodzoną w Mariampolu w lipcu. Utrwala się też zwyczaj obchodzenia dnia błogosławionego Jerzego w każdy dwunasty dzień miesiąca. Szczególnie wtedy wierni modlą się o wstawiennictwo błogosławionego biskupa.
Do Wilna przybywają licznie pielgrzymi w odpowiedzi na przesłanie o Bożym Miłosierdziu przekazane z tego miasta przez skromną zakonnicę, s. Faustynę Kowalską. Jest ona teraz świętą kanonizowaną przez wielkiego głosiciela wieści o Miłosierdziu Bożym – Jana Pawła II. Podczas objawień św. Faustynie Jezus zachęcał: „Zawierzcie mi, bo jestem Panem miłosiernym. Zawierzcie memu miłosierdziu”. Z polecenia Zbawiciela, które przekazał On siostrze Faustynie podczas jej widzeń i za jej wskazówkami powstał obraz Jezusa Miłosiernego. Wizerunek szybko zasłynął łaskami. Obecnie znajduje się w świątyni Miłosierdzia Bożego w Wilnie, ta zaś jest celem tysięcy pielgrzymów. Często nawiedzają oni też domek, w którym mieszkała św. Faustyna oraz miejsca związane z osobą jej przewodnika duchowego, bł. ks. Michała Sopoćki. W tygodniu po Wielkanocy trwa Tydzień Miłosierdzia Bożego, zaś w drugi dzień Wielkanocy wieczorem odbywa się ekumeniczna procesja Drogi Światła, łącząca świątynię Miłosierdzia Bożego z sanktuarium Matki Miłosierdzia w Ostrej Bramie.
Duże grupy pielgrzymów zgromadziły się na czuwania modlitewne podczas peregrynacji relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus po diecezjach litewskich w maju i czerwcu 2007 r. Była to dość nietypowa pielgrzymka, bo zwykle to wierni wędrują do świętych relikwii. Jednak zgodnie z pragnieniem św. Tereski patronki misji, by Ewangelia głoszona była na całym świecie, jej relikwie podróżują po świecie, by mogły być dostępne także tym pielgrzymom, którzy nie mają możliwości by daleko podróżować.
Podczas przygotowania do 400-lecia jubileuszu objawienia się Najświętszej Maryi Panny w Szydłowie oraz jego obchodów we wrześniu 2008 r. Szydłowo stał się pulsującym ośrodkiem pielgrzymkowym dla Litwy, litewskich emigrantów i wiernych z wielu krajów. Tylko w czasie trwania centralnych obchodów jubileuszowych miasteczko to nawiedziło ok. 150 tys. wiernych. Szlaki ich wędrówek połączyły wtedy Szydłowo ze znanym na całym świecie sanktuarium maryjnym – Lourdes we Francji, które w tym samym roku obchodziło 150-lecie objawienia. Z Szydłowa na Dni Litewskie do Lourdes wybrała się z tej okazji duża grupa z Litwy, część uczestników szła pieszo, by po trzech miesiącach wędrówki wrócić na rozpoczynający się jubileusz szydłowski. Papież Benedykt XVI, który na początku września 2008 r. był wśród pielgrzymów w Lourdes, wysłał do Szydłowa swego przedstawiciela – kardynała Joachima Meisnera.
