|
|
LT EN DE PL 
Pielgrzymki w chrześcijaństwieTradycja pielgrzymek na LitwieJan Paweł II i Litwa


Gdzież się podział krzyż? – Stał się nam bramą!
Cyprian Kamil Norwid
Andriaus Mačiūno fotografija
JP2PK
 ››› 
Piligrimų kelias
 ››› 
Kryžių kalnas
 ››› 
Istorija

Historia

Góra Krzyży wznosi się ok. 12 km na północ od Szawel (lt. Šiauliai) w pobliżu linii kolejowej Szawle-Ryga, w otwartym polu. Wzgórze jest niewielkie, podłużne, z wgłębieniem na szczycie, całe gęsto pokryte krzyżami. W średniowieczu stało tu drewniane grodzisko, w kronikach nazywane „Kuła”. Zostało zniszczone przez wojska Zakonu Inflanckiego w 1348 r. Długie lata pozostawało puste.

W połowie XIX w. na wzgórzu zaczęto stawiać krzyże. Miejscowi wspominają, że pierwsze postawili ludzie proszący Boga o uzdrowienie z chorób. Według innych przekazów słownych krzyże pojawiły się tutaj po Powstaniu Styczniowym (1863) by upamiętnić tych, którzy w nim polegli. Gdy powstanie ostatecznie upadło władze carskie zakazały stawiania krzyży gdziekolwiek: ci, którzy mieli je na swoich podwórkach, byli karani, a same krzyże – niszczone. Pobożni ludzie nie zamierzali zrezygnować z umieszczania znaku krzyża, wybierali jednak bardziej oddalone miejsca; takim była Góra Krzyży. Mimo zakazów władz carskich i późniejszej I wojny światowej Góra Krzyży rosła. Jej rozwój nastąpił w okresie międzywojennym. Przychodzili tu pątnicy by się modlić, odprawiano tu mszę św. Szczególnie licznie gromadzono się tutaj latem w dni świąteczne. W połowie lipca na Górze Krzyży obchodzono odpust, na który napływały tysięczne rzesz wiernych.

Sowieci uparcie zabraniali stawiania tu krzyży, już stojące niszczyli zaś pielgrzymów odpędzali i szykanowali. Kilkakrotnie niszczono także samą Górę, krzyże łamano przy użyciu ciężkiego sprzętu zaś prowadzące do niej drogi odcinano. W pewnym momencie Górę planowano nawet zatopić. Jednak po każdej fali zniszczenia krzyże jednak ze wzmożoną siłą powracały. Ludzie przynosili je tu w nocy, mimo zagrożeń, zakazów i szykan. Góra Krzyży stała się symbolem bohaterskiego oporu wobec łamania wolności wyznania.

Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości na Górę Krzyży nieprzerwanie napływała rzeka pielgrzymów. Krzyże zaczęto stawiać u podnóża wzniesienia, bo na jego stokach nie było już miejsca. Najważniejszym wydarzeniem w historii Góry, które rozsławiło ją poza Litwę, było przybycie tu papieża Jana Pawła II we wrześniu 1993 r. Ojciec święty tu się modlił, odprawił mszę św. w miejscowej kaplicy i przemawiał do wielkiej rzeszy zgromadzonych wiernych. W 1994 r. stanął tu jeszcze jeden, wyjątkowy krzyż, będący darem od Jana Pawła II.

Po powrocie z Litwy papież odwiedził klasztor franciszkański w La Vernie we Włoszech i zachęcił tamtejszych zakonników do zbudowania eremu przy Górze Krzyży. Powstały za zachętą papieską klasztor poświęcono 8 lipca 2000 r.

Nowy rozdział w historii Góry rozpoczął się wraz z erygowaniem diecezji szawelskiej w 1997 r. Góra stała się wtedy sercem diecezji, najważniejszym po katedrze jej miejscem świętym. Biskup szawelski Eugenijus Bartulis w dniu swego ingresu (13 lipca 1997 r.) ustawił na Górze krzyż z napisem „Boże, błogosław diecezji szawelskiej”, a wkrótce odnowił także tradycję miejscowych obchodów odpustowych.

W roku 2006 przedstawiciele fundacji katolików niemieckich dla Europy Środkowej i Wschodniej „Renovabis” umieścili na Górze Krzyży krucyfiks, który wcześniej pobłogosławił Benedykt XVI.

aukštyn